خواجه شمس الدین محمد حافظ در قرن ۸ هجری قمری در شیراز چشم به جهان گشود. نام پدرش بها الدین محمد بود که بازرگانی می کرد و مادرش از اهالی شهر کازرون بود. پدرش را در کودکی از دست داد و چون از سایر برادرانش کوچکتر بود با مادرش در شهر شیراز ماند و بقیه پراکنده شدند.
متأسفانه روزگار آنها با تهی دستی می گذشت و حافظ با رسیدن به سن نوجوانی در یک نانوایی مشغول کار شد، اما عشق به تحصیل کمالات او را از نانوایی به مکتب خانه کشاند و چون قرآن مجید را از حفظ بود، تخلص حافظ را انتخاب کرد. او به زبان عربی نیز تسلط کامل داشت و ذوق بی اندازه و طبع روانش باعث شد زیباترین و ماندگارترین اثر ادبی تاریخ ایران را برجای بگذارد که همان دیوان معروف اشعارش می باشد.
از مطالبی که منحصر به این شاعر بزرگ است اتمکان تفأل زدن و گرفتن فال با این دیوان است که از آنجا که ابعاد و معانی عمیق و وسیعی دارد، وصف الحال فال گیرندگان است.
او در تمام دوران زندگی خود، از شیراز جدا نشد و آرامگاه وی نیز در این شهر است.
او افتخار ایران است
دوستای خوبم، میدونید مامان من اسمم و از این دیوان انتخاب کرده؟ اسم من 34 بار در دیوان حافظ اومده و به معنی ( محبوب و معشوق دوستداشتنی که عاشق در راهش از جان خود می- گذرد - کنایه از خداوند ) است.
سلام دختر خوب
همیشه اسامی آدمها اون بار معنایی رو به صاحبش منتقل می کنه و شخصیت شخص رو می سازه و همونطور که تا بحال محبوب و عزیز بودی مطمئنا تا آخر همینطور می مونی
این هم دوبیت از حافظ:
دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود؟
رسم عاشق کشی و شیوه شهر آشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
وبلاگت عالیه .موفق و خوشحال باشی
سلام جانان خانم
مسئولیتت سخت شد که باید کلی تلاش کنی تا جانان باشی
دختر خوب منتظر مطالب جدیدت هستم
جانان چند تا شعر حفظ کردم که اسم تو توش هست.مثل اینکه حافظ خیلی دوستت داره ها!!!!
من عاشق شعرای حافظ ام!!!!
